Demokrasilerde seçimle gelen yöneticilerin halkın taleplerine duyarlı olması beklenir. Ancak bu duyarlılık, uzun vadeli kamu yararını gözetmek yerine kısa vadeli oy kazanma hedefiyle şekillendiğinde, yerel yönetimlerin işlevselliği ve toplumsal gelişim sekteye uğrayabilir.
Belediye başkanlarının asli görevi, sadece seçmen memnuniyetini değil, aynı zamanda şehirlerin sürdürülebilir kalkınmasını sağlamaktır.
Yerel yönetimler, vatandaşların günlük yaşam kalitesini doğrudan etkileyen en önemli yönetim kademesidir. Bir belediye başkanı, sadece bir siyasi figür değil, aynı zamanda şehrin mimarı, sosyal hizmetlerin organizatörü ve halkın temsilcisidir. Ancak, ne yazık ki modern siyasetin doğası gereği, birçok belediye başkanı, hizmet kararlarını alırken dahi, "oy kaygısı" adı verilen, bir sonraki seçimi kazanma baskısının gölgesinde hareket etme eğilimi gösterir.
Oy kaygısıyla yapılan yatırımlar genellikle göz alıcı ama işlevsiz projelere dönüşür. Parklar, heykeller, gösterişli meydanlar elbette şehir estetiği için önemlidir; ancak altyapı, ulaşım, çevre düzenlemesi ve sosyal hizmetler gibi temel ihtiyaçlar göz ardı edilmemelidir. Stratejik planlama sadece bugünü değil, gelecek kuşakları da düşünmeyi gerektirir.
Belediye başkanları, halkın nabzını tutarken uzman görüşlerine, veri analizlerine ve şehir planlamasına da kulak vermelidir. Örneğin, bir ilçede su altyapısı yetersizken, sadece seçim öncesi görünürlük sağlamak adına yapılan süslemeler, kaynakların yanlış kullanımı anlamına gelir. Gerçek ihtiyaçlara odaklanmak, halkın güvenini uzun vadede kazanmanın en sağlam yoludur.
Belediye bütçesi, halkın vergileri ve kamu kaynaklarıdır. Oy kaygısı, bu bütçenin rasyonel kullanılmasına engel olur. Hizmette kalite, liyakatli kadrolarla mümkündür. Ancak oy kaygısı, belediye yönetimini siyasi bir karargâha çevirebilir. Başkan, teknik bilgi ve uzmanlık yerine, seçimde kendisine destek olan veya oy potansiyeli yüksek olan kişileri kritik görevlere atayabilir. Bu durum, hizmet kalitesini düşürür ve bürokraside verimsizliğe yol açar. Şehrin en iyi mimarını, en iyi mühendisini veya en iyi şehir plancısını değil, en sadık siyasetçisini göreve getirmek, uzun vadede belediyenin itibarını ve hizmet yeteneğini zayıflatır.
Oy kaygısını aşmanın en etkili yollarından biri, katılımcı yönetim anlayışını benimsemektir. Mahalle meclisleri, halk toplantıları ve dijital geri bildirim mekanizmaları sayesinde vatandaşlar karar süreçlerine dâhil edilebilir. Bu sayede belediye başkanları, halkın gerçek taleplerini öğrenirken aynı zamanda şeffaf ve hesap verebilir bir yönetim sergiler.
Belediye başkanlarının görevi, sadece bir sonraki seçimi kazanmak değil; yaşanabilir, adil ve sürdürülebilir şehirler inşa etmektir. Oy kaygısıyla hareket etmek, kısa vadeli kazançlar uğruna uzun vadeli zararlar doğurabilir. Gerçek liderlik, cesaretle, vizyonla ve halkın çıkarını gözeterek yapılan hizmetlerle kendini gösterir.
